T.Love został założony w roku 1982 jako Teenage Love Alternative i pod tą nazwą funkcjonował do roku 1987. Tworzyli go Muniek Staszczyk (śpiew, początkowo także gitara basowa), Janusz Knorowski (gitara elektryczna), Dariusz Zając (instrumenty klawiszowe) i Jacek Wudecki (perkusja) – koledzy uczęszczający do IV LO w Częstochowie. W 1983 wystąpili na Malborskim fastiwalu „Malrock” i wygrali. Grupa szybko zdobyła sporą popularność, już w roku 1984 wystąpiła w charakterze gwiazdy na Festiwalu w Jarocinie. Szybko zdobyli sympatię punkowej publiczności. W tym czasie z zespołem współpracował także Wojciech Płocharski (m.in. autor przeboju „Klub wesołego szampana” Formacji Nieżywych Schabuff), który napisał dla grupy piosenki „Karuzela” i „O.K.”. Działalność zespołu została przerwana w roku 1989 z powodu wyjazdu Staszczyka do pracy do Wielkiej Brytanii.
Staszczyk wrócił do Polski w roku 1990 i reaktywował zespół (ze starego składu nie pozostał jednak nikt poza wokalistą). W nowym składzie znaleźli się gitarzysta Jan Benedek, perkusista Sidney Polak, gitarzysta Jacek Perkowski, później basista Paweł Nazimek i kilku innych, grających w zespole na samym początku.
W 1991 roku T.Love wydał płytę Pocisk miłości, z której to pochodzi jeden z największych przebojów zespołu – „Warszawa”, jak również „Na bruku” czy „Rewolucja”.
Rok 1992 to rok wydania dwóch płyt grupy. Po pierwsze, pojawiła się składanka Dzieci rewolucji 1982-92, która przypominała najważniejsze utwory T.Love ze starego składu, czyli z lat 80. Kompilację zamykał utwór „Prawdziwi kochankowie”, nagrany już w nowym składzie. W tym samym roku ukazał się nowy album King. Piosenka tytułowa szybko stała się przebojem, choć niektóre stacje nie chciały go grać ze względu na tekst. Krążek wylansował też takie przeboje jak „Dzikość serca”, „Stany”. Album, według niektórych krytyków, był jednym z najważniejszych płyt polskiego rocka tamtego czasu
W 1994 z zespołu odszedł Jan Benedek, do tej pory podpora zespołu i główny kompozytor. Przedtem ukazał się jednak koncertowy materiał I Love You, który oprócz znanych piosenek w wersjach na żywo, zawierała trzy piosenki studyjne nagrane już bez Janka. Były to I love you, nagrane w dwóch wersjach, oraz cover francuskiej grupy Mano Negra”Syn miasta” – w oryginale „Out of Time Man”.
W 1994 zespół wydaje nową studyjną płytę z nowym gitarzystą – Maćkiem Majchrzakiem. Płyta była prosta, zdecydowanie rockowa. Jako że zespół korzystał też ze stylistykireggae, na płycie pojawiła się piosenka „Bóg”, długo utrzymująca się na listach przebojów.
W 1996 T.Love nagrał album Al Capone w stylistyce nawiązującej glam rocka, który szybko odniósł sukces. W radiu grane było „1996”, „Kosmos’, „Jak żądło”.
1997 był rokiem wydania albumu Chłopaki nie płaczą. Album muzycznie był głównie kontynuacją Al Capone. Piosenka tytułowa była pastiszem boys-bandów, królujących w tamtym czasie na listach przeboju. Oprócz „Chłopaki nie płaczą” w krajowych rozgłośniach często grana była piosenka „Jest super”, charakterystycznie opisująca polską politykę lat 90. Na radiowych listach zabłysnęła też charakterystyczna „Stokrotka”.
Rok później T.Love zdecydował, że warto wydać składankę z największymi przebojami grupy, która została zatytułowana BesT.Love. Oprócz znanych piosenek z różnych lat, zespół nagrał dwie premierowe piosenki, „Zero” i „Ewa”, zdecydowanie bez maski pastiszu.
W 1998 roku zespół zaangażował się w działalność antyrasistowską, a ich utwór znalazł się na pierwszej składance Muzyka przeciwko rasizmowi, firmowanej przez Stowarzyszenie Nigdy Więcej[3].
Zespół płytę Antyidol nagrał w Londynie w 1999. Album zawierał 11 nowych utworów, w tym promujące album „Piosenka” i „133”. Antyidol zdecydowanie słabiej się sprzedał od wcześniejszych płyt zespołu. Jego brzmienie przypomina trochę płyty zespołu Blur. Płyta była oceniana jako niejaki powrót do korzeni w nowym stylu.
W 2001 T.Love wydał płytę Model 01, którą wypromował głównie utwór „Nie, nie, nie”. Muzycznie nieco przypominała poprzedniczkę, choć była bardziej popowa. Teksty Muńka często negowały obecne czasy i zachowania. Oprócz wspomnianego „Nie, nie, nie” rozgłośnie radiowe często grały piosenki „Toksyczni czarodzieje”, „Ajrisz” i „Jazdę”, nagranej z gościnnym udziałem Agi Morawskiej.
W 2002 nagrano, a w 2003 wydano koncertówkę T.Live, która stanowiła zapis koncertu w klubie Stodoła z okazji 20-lecia grupy. Zespół nagrał też trzy premiery „Europolskę”, „Pozytyw” i kolejny pastisz, „Polish boyfriend”. W tym samym roku wyszedł soundtrack do komedii Superprodukcja do którego ułożono nowe „Bang, bang” i „Luźny Yanek” i wydano stare numery z dyskografii T.Love.
W marcu 2006 grupa wydała album, nad którym pracowała w 2005 z udziałem nowego klawiszowca, Michała Mareckiego, który dołączył do składu. Został przewrotnie zatytułowany I Hate Rock’n’Roll, choć w istocie stanowił powrót do korzeni grupy. Płyta muzycznie była najbardziej rock’n’rollowym albumem od Prymitywu. W tekstach znalazło się wiele gorzkich doświadczeń. Pewną popularność zdobył mniej wyrazisty numer, „Gnijący Świat” i „Jazz nad Wisłą”. Na płycie znalazły się też trzy piosenki w stylu reggae.
Z dniem 1 stycznia 2007 roku w zespół opuścił gitarzysta i kompozytor Jacek Perkowski. Na trasie koncertowej trwającej od maja do września 2007 grało czterech kandydatów na jego miejsce (Łukasz Lach, Krzysztof Rychard, Piotr Czajer i Jan Pęczak), z których następnie zespół wyłonił następcę, Jana Pęczaka.
Dnia 12 listopada 2007 w Hard Rock Cafe w Warszawie miała miejsce konferencja prasowa, na której odbyła się premiera oficjalnej biografii zespołu pod tytułem Potrzebuję Wczoraj autorstwa Magdaleny Patryas i Pawła Dunina-Wąsowicza, a wydanej przez wydawnictwo Lampa i Iskra Boża. Książka była promowana jesienną trasą koncertową rozpoczętą 14 listopada, a zakończoną 13 grudnia 2007, w trakcie której T.Love zagrał 13 koncertów. W Warszawie, gdzie co roku odbywa się zlot fanów, nastąpiła premiera książki napisanej przez fana i moderatora fanklubu Marcina „Siwego” Styczyńskiego, pod tytułem: Siwy chciał grać w T.Love. Zostały tam zawarte opisy koncertów, zlotów oraz fanów.
7 listopada 2008 wydana została składanka pod tytułem Love, Love Love, The Very BesT.Love, która zawiera utwory z przestrzeni 26 lat istnienia zespołu. Płyta zawiera 40 starych utworów oraz 2 nowe piosenki. Ich tytuły to: „Love,Love,Love” (jest ona także pierwszym singlem z płyty, do której został nakręcony teledysk, wyreżyserowany przezKrzysztofa Ostrowskiego) oraz „Prawdziwe życie” – oba zostały zarejestrowane we wrześniu 2008 w studio Polskiego Radia Studio S-4 pod okiem Leszka Kamińskiego jakoproducenta.
11 października 2009 w Radio Zet nastąpiła premiera singla „Tina” promującego solowy projekt Muńka Staszczyka, we współpracy z byłym gitarzystą T.Love – Jankiem Benedekiem. Premiera nowego albumu odbyła się 15 marca 2010 roku.
